Odkrywcy niedźwiedzich łapek

W pełnym słońcu dopływamy do Amsterdamu. Urocza i dość spora zatoczka ukryta między górami. Pada propozycja zejścia na ląd. 

Ląd po wielu godzinach rejsu...
M. Byrska

Arktyka zapiera dech!
M. Byrska

Zgłasza się prawie cała załoga, więc Misiek który został operatorem pontonu, musiał obrócić dwa razy z żądnymi przygód zdobywcami. Odległość nie była zbyt duża, więc po chwili mogliśmy ruszyć na eksplorację tej arktycznej, dziewiczej krainy.

Niezawodny środek transportu ;)
M. Byrska

Krajobraz choć bardzo surowy wyglądał naprawdę majestatycznie i po prostu pięknie. Ostre skały, gdzieniegdzie pokryte mchem i każdym rodzajem porostów, masa kamyczków o najróżniejszych kolorach i kształtach oraz mikroskopijnych rozmiarów kwiatuszki zderzone były ośnieżonymi szczytami po drugiej stronie zatoki. Po środku wypłaszczenia, które dzięki dużej ilości mchu wyglądało jak łąka, znajdowało się maleńkie jeziorko obsadzone dookoła ptakami. Całość wygląda niesamowicie!

Bez broni na ląd ani rusz!
M. Byrska

Dochodzimy do plaży przy otwartym morzu, myjemy gumiaki i decydujemy się wracać na jacht. Tylko Marcin, Adaś i Krzysiek decydują się zdobyć jedną z gór. Nie trwa to jednak za długo – zaraz po rozdzieleniu się znajdują świeże ślady misia, więc trzeba po nich wracać. Szczytu wprawdzie nie zdobyli ale zrobili rewelacyjne zdjęcia. Gdyby ktoś pytał jak oszukać perspektywę, to polecam korepetycje u Panów wymienionych powyżej.

Dzielna ekipa zdobywców :)

Wachty kotwiczne załoga wzięła sobie do serca i zamiast dwóch osób, tej nocy siedziało siedem. Pełni gotowości do mobilizacji w razie „w” pijemy po kieliszku rumu dla rozgrzewki. Cóż tu dużo mówić – Kapitan Morgan szybko przyłączył się do wachty i pełnił służbę do samego rana.

Bo słońce latem nie zachodzi...
M. Byrska

Do koi kładę się koło 0700 a gdy budzę się na śniadanie, okazuje się że muszę szybko biec do kambuza gotować obiad, bo dochodzi 1400! Wachty kotwiczne do łatwych zdecydowanie nie należą… ;)

Katarzyna Pawełczyk